Bloemschikken: centraal punt

Dit bloemstuk van Berend Krottje gaat over het thema 'centraal punt'. Daarbij verwerk je in een schikking de materialen naar een (denkbeeldig) punt in de ondergrond. Bekend is de biedermeier, maar er zijn meer mogelijkheden volgens Berend Krottje ...

Centraal punt
Een schikking met centraal punt roept bij velen een ouderwets beeld op. De techniek doet denken aan de bekende biedermeier en het driehoekstukje uit de zeventiger jaren. Pas je echter de techniek toe in combinatie met hedendaagse materialen, dan ontstaat een eigentijds bloemwerk. We kunnen hierbij twee kanten op: het centraalpunt denkbeeldig in de schikking verwerken of het centrale punt - al dan niet geaccentueerd - laten zien.

 

 

Gebonden schikking
Het bindpunt van een gebonden schikking is door kale bloemstelen extra te benadrukken. Het centrale punt is nu zichtbaar, omdat alle stelen hieruit ontspringen. Belangrijk hierbij is de steellengte onder de binding. Is deze kort, dan wordt het centrale punt als het ware ondersteund. Laten we een dergelijke bundeling in een vaas zakken, dan zwakt de vormgeving af. Dit is te voorkomen door een glazen vaas te kiezen of het boeket door middel van een loden prikker in een lage, met water gevulde, schaal te plaatsen.

 

 

In steekschuim
Wanneer we uitgaan van steekschuim dan komt het centrale punt altijd in de ondergrond te zitten. Verwerkte materialen zijn aan de onderzijde (denkbeeldig) te verlengen tot ze elkaar op één punt raken. Ruimte tussen de gekozen materialen geeft duidelijker lijnen. Extra lijnaccenten ontstaan ook door de onderzijde van de schikking af te werken met bijvoorbeeld steentjes of zand. De stelen van de materialen blijven dan optimaal zichtbaar en versmelten niet met andere materialen in het hart van de schikking.

Tekst en fotografie: Berend Krottje