Na 15 augustus weet ik het weer. De lichtjes voorbij... De lichtjes, een traditie in de stad waar ik vandaan kom. Telkens op 15 augustus. Enkel kaarslicht, duizenden glaasjes met kaarslicht in het nachtelijke duister. Het heeft te maken met St-Rochus, die onze stad van de middeleeuwse pest bevrijdde. En dan weet ik het dus weer: de nazomer komt eraan.
Het komt doordat het al vroeg donker wordt. En dat wist ik als kind al door die lichtjes. En nog dus. En ik zie het aan de tuin. De eerste appeltjes vallen van de Malus tschonoskii. De eerste prachtig gekleurde blaadjes ook. De rest van de tuin wordt stilaan losbandiger. Langzaam, nauwelijks merkbaar.
Ik wordt er wat hebberig van. Wil niks meer missen van de bloeiende borders. Van de kleuren en geuren en bijen en vlinders.
