Ook dit jaar is de appeloogst, ondanks enkele behoorlijke takbreuken, weer overweldigend. In het verleden deden de merels zich vooral aan appels met kneusplekken tegoed aan het afgevallen fruit. Ook de appels die buiten in een houten bak lagen te wachten op transport naar de bewaarplaats toonden regelmatig piksporen. Aber es war einmal. Het usutuvirus (ik wist niet dat het bestaat) heeft ook hier de merelstand geminimaliseerd tot bijna 0. De appels in de wachtbak zien er dan ook nog ongepikt en onbezoedeld uit. Een van de vuurdoornbessen snoepende merel is dit jaar helaas ook nog niet gezien. Het zal opgevallen zijn dat het vorige Eindelooshaof-logje van bijna twee maanden geleden is terwijl eerder soms wel twee maal per week nieuws uit de haof verscheen. Dit jaar heb ik na een terugkeer als logger in maart een poging gedaan een zevende jaar vol te maken. De rek is er echter uit en per 31 december eindigt mijn lidmaatschap van G&B definitief. Misschien verschijnt er vóór die tijd nog iets over Eindelooshaof en anders: Es war einmal
