Deze donderdag zit Koes al weer twee weken op haar nest. Ze komt er amper af. Ook dat is anders dan andere jaren en waarschijnlijk omdat ze wat later broedt door alle startproblemen. De enige keren dat ze van het nest afkomt is wanneer ‘terrorwoerd’ langs komt. Dat is zo’n overspelige woerd met een hoog hormoongehalte die zelfs 500 meter van het dichtstbijzijnde water denkt met zijn deels kaal gepikte koppie nog enige kans te maken bij onze Koes. Het nest ligt er dan wat verlaten bij, dampend warm in een krans van veertjes. Gelukkig nemen zijn ‘bezoekjes’ in aantal af. We maakten ons best ongerust, maar ja: we zijn ook geen eenden. Meest van tijd houdt Co braaf de wacht op het dak van de buren,al kwakend als ik door de bijkeukendeur naar buiten kom. Vandaag is het laatste straatwerk hersteld op nog geen 20cm van de broedende Koes. Ik had de mannen wel gewaarschuwd haar plekje in acht te nemen. En ze is rustig vier uur lang blijven zitten. Eerst wat hak en breekwerk van de oude vlonder die eruit moest. Half vergaan, tussen de zachte balken het zand aangevuld met hazelnoten en walnoten. Jammer muisjes, ook deze plek is verloren voor jullie. Daarna volgde het straatwerk met gewassen grint tegels en Waalse klinkertjes in verschillende kleuren. Ze gaf geen krimp. Gelukkig gebruikten de mannen hun haakse slijper ver uit de buurt van het nest. Nog een dag of tien te gaan en dan…
