Terug in de knollentuin
Het gewone leven is weer begonnen. Een hele week inmiddels alweer. Het ‘zomerse zand’ is weer ruim uit de kleren gespoeld. Het hoofd is weer heerlijk leeg gemaakt. En na zo’n bewust lange computerloze tijd is altijd het even wennen onder de toetsen de juiste letters weer te vinden. De natuur heeft niet stilgestaan. Van heet, naar zeer koel en waterrijk. Sinds de lekkages van vorig jaar laten we op twee strategische plekken het regenwater van het dak via zijuitgangen de tuin in lopen. Geen overbelasting meer van het bochtige afwateringssysteem rondom ons huis. Fraai is het niet, maar na de heftige buien kunnen we de afvoeren weer omhoog draaien. Altijd nog beter dan de keuken en kelder uitdweilen. Blij ook dat we een stukje hoger liggen dan de weg. Zo hebben we droge voeten gehouden. Water brengt me bij de ruiten in de tuin. De foto is van eind juli. Ruit planten bloeien niet allemaal tegelijk en ook heel lang. Het zijn fantastische wevers tussen stijve planten zoals hemerocallissen en irissen. Er zijn nog steeds bloeiende ruiten in de tuin. Ze zaaien zich ook prima uit, zeker in een tuin waar amper wordt gewied.
