Groei&Bloei Witte zwervers in de knollentuin

Witte zwervers in de knollentuin

Witte zwervers in de knollentuin

Juist op donkere dagen vallen die witte zwervers in het oog. Normaal onopvallend, en sommige het hele jaar door in diepe slaap onder de beschutte bladvleugels van andere planten en struiken. Ik heb in de knollentuin een heel donker stuk waar alleen witte cyclamen groeien. De roze zaailingen die voor het eerst bloeien, worden zorgvuldig knolletje gelicht en op een andere plek gezet waar ze ‘door elkaar’ mogen groeien. En zo heel langzaam vullen lichtpuntjes onmogelijke plekjes, de kleverig zoete zaden aan het eind van de zomer versleept door de mieren. In het hart van varens, zelf in een barst in de bast van de Atlas Ceder. Natuurlijker kan gewoon niet. Op de pergola en soms ook tussen de planten over de grond groeit deze herfstbloeiende clematis. Je ruikt hem eerder dan je hem ziet. Soms valt hij weg tegen de bonte Kardinaalsmuts of groeit hij over de wilde wingerd heen. En als alles meewerkt, zie je hem dan als een wolk witte sterretjes boven het knalrode blad. Dit jaar niet. Dit jaar trof ik hem aan de noordkant boven de plek waar ik hoop dat in het voorjaar de Japanse hondstand tot bloei komt. De dubbele, witte herfsttijloos reken ik ook tot mijn zwervers, en niet omdat ze ooit een poot verzetten. Soms mis ik ze gewoon als ik – door wat voor omstandigheden dan ook - te laat ben, of door te veel wind of regen. Ze zijn heel kwetsbaar. Hun tutuutjes zijn minder uitgesproken dan bij Colchicum Waterlily, maar zo ontwapenend mooi. Dit jaar had ik toevallig geluk.

Foto's bij deze tuinlog

Praat mee op groei.nl