Groei&Bloei De eend met de zwavelstokjes

De eend met de zwavelstokjes

De eend met de zwavelstokjes

Zwavelgeel

Dit zijn de gele weken van de knollentuin. Het eerste geel is weg, het geel van de winterakonieten, en de gele Toverhazelaar heeft zijn toverstaf weer afgegeven. De nu weer kale,verdorde takken wachten op het nieuwe blad. Hier en daar gluurt een plak Speenkruid stiekem onder de heg door om de tuin in te kruipen. Polletjes Hacquetia epipactis toveren groen en botergeel in de volle schaduw, wat wil je meer in een voorjaarstuin tussen bomen! Een enkele, verdwaalde gele krokus, nooit geplant, maar een zaailing van elders. Zo heel langzaam is het geel omhoog gekropen via de narcissen, in de Forsythia die van geen ophouden weet. De zeer geurige mahoniestruiken (2). De Schijnhazelaar heeft het stokje van zijn volle neef overgenomen strooit nu wat kleur en geur bij in de knollentuin . We hebben de lage soort pauciflora(3 en 4) en de hoge spicata (1) . De bloemen zijn prachtig, zacht zwavelgeel en geuren - hoe kan het ook anders - heerlijk zoet. En niet te vergeten de Staartaar mijn mooiste bloeiheester van dit moment. Daar kan ik - als het weer het toelaat - rustig even bij gaan zitten. Het is een dromerige struik. We hebben er voor en achter het huis een staan. De bloemen hebben iets weg van lelietje-der-dalen, hangend in stijve trosjes aan roodbruine takjes en met al die regen, gehuld in een zacht geel regenkapjes. Aan de voet van deze mooie bloeier staat een grote pol primula’s . Bij het toverstafje en het zwavelgeel, en zeker ook die koude ook moest ik deze week terugdenken aan het sprookje van de Deense sprookjesschrijver Hans Christian Andersen: Het meisje met de zwavelstokjes. Wie kent het niet. Onze Koes gaf dit log het laatste zetje. Nadat ze drie maart voor het eerst dit jaar weer met Co in de tuin plofte, bleef het stil. Veel te stil. Goed, ze tikten samen op de ruit voor hun dagelijkse boterhammetje, scharrelden wat rond, maar verder gebeurde er niets. Tot Koes deze week tegen de dakgoot van de buren aanvloog en de tuin niet meer uitkwam of durfde. Vogelasiel gebeld. Nee, ze mankeerde op het eerste oog verder niets. Afwachten. ’s Avonds zat ze moederziel alleen op de vlonder zwavelstokjes te branden, met af en toe een snatertje naar Co die twee tuinen verderop in of naast de vijver daar zat. Als Co in het donker niet of heel laat langskwam, lagen we even wakker van haar gesnater. Donderdagmorgen vloog ze samen met Co voor het eerst weer weg. Toen ik tussen de middag voorzichtig in het nest keek, zag ik allemaal blaadjes, twee etiketjes van kerstgroen en een takje buxus. En, het eerste ei! Ze gaat dus toch nog broeden. Met Pasen dit jaar echt geen kuikens, maar wel een warm nestje met eieren. Het zal nog wel even duren voordat de gele en bruine bolletjes hier door de tuin dartelen.

Foto's bij deze tuinlog

Praat mee op groei.nl