Het recept voor een Armeluis-Jacaranda is simpel en de natuur helpt maar al te graag: je neemt een flink doorgeschoten Krentenboom en laat de blauwe regen erin ontsnappen. Om het jaar moet het geheel wel even naar de kapper, de lange lokken ieder jaar, soms een paar keer per jaar, maar na verloop van tijd heb je dan wat. Op een afstandje lijkt het echt een blauw bloeiende boom en luisterend naar alle reacties van de mensen die op het pad langs onze achtertuin lopen, vinden ze het een plaatje van een boom die bovendien nog eens heel lekker ruikt. Ik heb dit beslist niet van te voren zo bedacht, maar door toeval of tijdgebrek of verwaarlozing is het ontstaan.
Andere hulpvaardige toevalligheden in de knollentuin zijn de Mahonia’s: ooit als snoeiafval in de grond geprikt om van die droge stukjes tegen het huis vrij te houden van krolse katten en zie daar: hapklare nieuwe struikjes die prima eleders uitgeplant kunnen worden. Gratis.
Weer een andere plek waar de natuur ons hielp (en Koes) is bij het keukenraam: Rosa de Fairy en Vlinderstruik. Hier werd snoeiafval in het vroege voorjaar ter bescherming van het nest in de grond geprikt. Ik moet wel toegeven dat de rozenstruiken iets minder bodem bedekkend grover zijn dan de oorspronkelijke wellicht ook daar de Kardinaalsmuts die hem overeind houdt, maar de bloemen zijn hetzelfde. En de Vlinderstruik is identiek aan zijn vader of moeder. Zo leerde de natuur mij stekken.
Recept: een Amelanchier lamarckii en een Wisteria sinensis 'Prolific'
