… en ander herfstschoon.
Gisteren, zondagmiddag, werd ik aan een fabeldier herinnerd. Tijdens mijn rondje in de buurt kwam ik langs deze prachtige fluweelboom. Wat schitterend in dat lage zonlicht! Genoeg om een log te vullen met fraaie herfstkleuren. Nou ja, fluweelboom, hij heeft eigenlijk meer iets weg van een grote struik. Ik had helaas mijn camera niet bij me, dus moest ik even terug. Eenmaal terug zag ik de fluweelboom van de andere kant. Ik zag er gelijk een Aalscholver in, een Aalscholver als zo vaak zittend op een paal met de vleugels als natte was te drogen in de ondergaande zon na een dag stevig vissen. Nu zat de kleur van de ondergaande zon in de veren zelf. Je bent net een Vuurvogel, dacht ik, een feniks. De sprong naar muziek is dan snel gemaakt - naar L'Oiseau de Feu van Igor Stravinsky, voor wat het waard is. Het toeval wordt nog groter, want tussen de Goudhaantjes die in deze tijd tijdens hun trek onze Cederbomen als pleisterplek gebruiken, dacht ik eerder ook al een Vuurgoudhaantje te zien. Even was met de kijker vanuit het raam boven het rood onder zijn opgewaaide kuif te zien naast de gebruikte make-up rond de ogen zoals de witte wenkbrauwstreep en een zwarte oogstreep. Er zijn een hoop vogels met pit, maar weinig met vuur in hun naam. Samen met de fluweelboom de ingrediënten voor dit logje de opmaat voor de legende van de feniks en zo voor een Russisch sprookje.
De legende van de feniks rust op het mysterie van de dood. Misschien is de Vuurvogel wel een boodschap dat zelfs in alle ellende die er op de wereld is de mens toch weer opkrabbelt en verder gaat.
Voor een sprookje over de vuurvogel plak je deze link in de zoekbalk:
https://www.beleven.org/verhaal/ivan_de_tsarenzoon_de_vuurvogel_en_de_grijze_wolf
