… dan deze Labrador.
Dit is de tijd van het jaar om in knollentuin op mijn knieën te gaan voor het Labradorviooltje (Viola labradorica) geen inheems dingetje, want volgens mij komt hij uit Noord-Amerika. Het is een vast plantje en hij staat overal leuk tussen als bodembedekker, nauwelijks 15 centimeter groot, prachtig in combinatie Corydalis op dit moment en de anemoontjes die hun witte bloemetjes nu open hebben. De bladeren zijn kaal of toe aan een scheerbeurt en groen tot donkerpaars van kleur. De bloemen zijn licht- tot donkerviolet en reukloos. De bloeitijd normaal is van april tot mei, maar dit hondje ging half maart al echt in de startblokken. Hij staat ook prachtig naast Voorjaarslathyrus (Lathyrus vernus), maar die is nog niet zo ver. Een combinatie die niet zo gauw te zien is behalve hier in de knollentuin, is die met Cyclamen pseudibericum, een soort uit Zuidoost Turkije met grote geurende bloemen. Deze cyclaam is twijfelachtige winterhard en bloeien in de volle grond minder voorspelbaar dan in een pot in de kas, maar bij mij in de open koude bak heel goed. Daar zaai ik ook al hun zaad gewoon uit in de volle grond.
Het grote voordeel van deze Labrador is dat hij zichzelf uitlaat en alles wat hij vallen gewoon kan blijven liggen. Dan krijg je over een paar jaar een prachtig voorjaarsveldje met paarsblauwe bloemetjes.
Dag Paul,
Wat een ontzettend mooi viooltje die labrador van jou! Doet mij toch ook wel een beetje denken aan het maarts viooltje, zal eens goed rondneuzen of ik ze zie. De bosanemoon en de corydalis beginnen bij mij ook overal te bloeien. Lekker de tuin in…...
groetjes en blijf gezond.
Dag Antje,
Alles staat bijna stil, maar de natuur gaat gewoon door.
Als het kan, lekker naar buiten. Groetjes
