… muzikaal scherm in de berm.
In maart maakte ik een wandelingetje vanuit de knollentuin naar de treurwilg in de tuin van Jane Delawney. Uit de wereld van toen zacht groen en voornamelijk paars opgeleukt met de sprookjesbloemen van het elfenblad loop ik nu hetzelfde wandelingetje in een wereld van wit, eerst nog in de knollentuin met zijn sjalotjes-geurige daslook en driekantig look, lelietjes-van-dalen, dan over het gras onder de kastanjeboom door dat bedekt is met zijn vuil roze witte bloesem alsof de klaver al massaal in bloei staat. Iets verder kom ik langs een strookje met alleen maar madeliefjes, langs de meidoorns en viburnums, en tot aan de treurwilg zie ik alleen nog maar de kanten bloemen van het fluitekruid (excuus - ik krijg die ‘n’ er maar niet tussen) wiebelend in het kleinste vleugje wind, verlegen trappelend op al die dunne beentjes. Ik weet dat wanneer ik iets verder naar rechts of links mijn foto’s had genomen het zuiver natuurlijke weg zou zijn, maar zo waan ik me hier weg van alles in die kanten weelde. Iets verderop vond ik aan de kant van het water waar naartoe de wortels van het fluitekruid zo dorstig reiken een eenzame blauwe ridder in die fiere akelei die over al dit kanten gefrustel waakt. Wees gegroet dappere strijder!
Al bij het sjalotjes-geurige daslook in de knollentuin moest ik denken aan het gedicht van Tennyson: The Lady of Shalott. Voor het complete gedicht zie: https://www.englishverse.com/poems/the_lady_of_shalott
Hier volgt alleen de eerste strofe:
On either side the river lie
Long fields of barley and of rye,
That clothe the world and meet the sky;
And thro' the field the road runs by
To many-tower'd Camelot;
And up and down the people go,
Gazing where the lilies blow
Round an island there below,
The island of Shalott.
Tot slot, wie ruim tien minuten absoluut wil onthaasten, luistert naar de folk bewerking van dit gedicht door Loreena McKennitt.
Hoi Paul, wat kunnen eenvoudige witte bloemen mooie gedachten opwekken. Deze ook nog in een blog weten te verwoorden is jou wel toevertrouwd.
Als de elfenbloem bescheiden in bloei komt zal ik de bloei van het fluitekruid voor me zien, wellicht aangespoord door de zevenbladbloem.
Hoi Wiel,
Het zal met het ouder worden te maken hebben, het lange termijn geheugen, wat we zien en het schakelbord in de bovenkamer. Van het een komt het ander. De klank van de zangeres komt sterk overeen met die van Trees die ik eerder noemde in mijn logje van maart. Pure nostalgie. Trouwens ik heb beide lp’s van Trees weer in mijn bezit, met enige hulp van mijn logje. Heel blij mee.
Fijn weekend nog verder en groetjes.
Hé Paul,
Zo mooi de witte voorjaarsbloeiers, en bij allemaal een eigen beeld, kanten wegbermen, the English lady met een tuin vol look, lelietjes in eigen tuin, een paardenweitje in de Beemster vol madeliefjes, de Viburnum op het kruispunt. Maar….......... rukt het geel op?????? Wat is sterker het fluitekruid of het gele kool of mosterdzaad??????
Waar een logje niet goed voor is!!!
Potlood en papier een handig hulpmiddel, met een dikke vette streep onder wat echt van belang is.
Hartelijke groet
Hoi Veris,
De knollentuin is niet zo groot en de planten die ik heb, staan er al heel lang. Af en toe verdwijnt er wat, soms onopgemerkt, soms komt er wat nieuws bij, maar ik maak nooit grote sprongen. Dan is het fijn ergens te beginnen en vanuit de tuin een rondje te doen met vrije associatie als gezelschap. Wat een uienluchtje niet kan doen toch. Liep vandaag weer hetzelfde rondje met nu mijn blik op geel, maar zo hemelverheffend als bij Onze Lieve Vrouwe ten Nieuwlicht heb ik hier niet gezien. Of het geel sterker is, heb ik geen idee. Hartelijke groet.
