... weer groen.
In de lente wimpelt alle groen uit de startblokken, dat prille groen dat van geen zomer weet. Uitbottende vingerkootjes van de Beuk, het groene blad nog grijs donsachtig behaard als de veertjes van een mereljong. Cederbomen tonen hun blauwgroene neusjes, de Taxus zijn zacht groene vingertoppen. Brons zijn de berken en Esdoorns schallen de lente tegemoet met hun koper. Het vele groen geeft de lente zijn eigen metalen glans.
Hier moest ik aan denken toen ik met de snoeischaar ruimte ging maken voor een aantal van mijn hortensiastekken (zie een eerder log.) Knip-knip en weg met al dat uitgerijpte groen. Het mooie is dat je zo naast ruimte soms de lente herschept, zeker wanneer je heesters terugzet en ze een paar weken later weer gaan uitlopen. Het meeste groen, oud of jong, zit bij mij in mijn herinnering. Zo ook dit gedicht van Sjoerd Kuyper (uit Fanfare) dat ik jullie graag wil meegeven.
spat de kleur groen
uit elkaar
in veertig kleuren groen.
Kijk maar:
lichtgroen donkergroen dofgroen flonkergroen poepgroen snoepgroen krijt op de stoepgroen mosgroen bronsgroen kikkertje plonsgroen standgroen zinkgroen snot aan je pinkgroen rijtuiggroen grachtengroen niet langer wachtengroen appelgroen olijfgroen zeeziek is mijn lijfgroen ditgroen datgroen kroos op de katgroen slagroen komkommergroen stomgroen nog stommergroen hekgroen gekgroen andijvie met spekgroen dank u welgroen alstublieftgroen ik ben voor het eerst verliefdgroen blauwgroen grijsgroen vinkiegroen sijsgroen bakken tjaptjoigroen liters hiep hoigroen oud monumen-tengroen
leve de lentegroen.
In de zomer,
niets aan te doen,
zijn alle kleuren groen
weer groen.
