… maar veilig geland
Afgelopen maandag morgen was het eindelijk zover: Koes&Co zijn weer terug in de tuin. En wonder, het oog van Koes lijkt helemaal hersteld na dat dikke half jaar in de sloot. Daar zaten ze dan strak in het pak en maandagse jurk met gepoetste flappers bij de openslaande deuren. Dezelfde geluidjes en gebaartjes, zo compleet vertrouwd. Het aparte is dat Co zich ontfermde over de plek onder het keukenraam. Eigenlijk moeten we dit weten van al die eerdere jaren, maar dat raakt buiten beeld omdat het broeden en de tijd met de jongen zoveel langer duurt. Hij staat dan min of meer te trappelen en draait rondjes terwijl hij ondertussen snel achter elkaar korte kwakende geluidjes maakt. Dan eten ze hun boterham en gaan weer op de wieken naar de vijver bij onze bijna buren. Behalve de boterham laten we dit jaar de natuur nog meer zijn gang gaan.
Foto 1: Koes op het dak van de buren
Foto 2: omdat de winter nu definitief zijn jas&das&pet heeft uitgedaan zoals beloofd de laatste hoedjes van een maand geleden. Het was een wonder stille dag!
