met een flinke bui en lente-achtige temperatuur
Zaterdag voor t eerst weer ons broodje tussen de middag buiten kunnen opeten.
Onze buurpoes, die opgerold op de buitenkeuken in de zithoek, lag te slapen ook helemaal blij, daar zijn ze weer en krijg ik wat aandacht.
het blijft kijken en kijken en luisteren. Ik zag van de week een winterkoninkje verdwijnen in onze takkenril, af en toen hoor je hem kwetteren. De roodborst laat horen, dat dit écht zijn tuin is en ook de merel heeft t maar druk om alle vogels uit onze tuin te jagen. Ze trekken zich er weinig van aan, gaan even weg en zijn weer terug.. Koolmeesjes bezoeken af en toe wel de nestkastjes maar constante bewoners heb ik nog niet gezien.
De groenlingen zijn er ook weer, smullen van de zonnebloemzaden
Monnikskappen en pioenroos zag ik ook al weer. Het speenkruid komt op.
Elke morgen moet ik ff de tuindeur los en er ff in mn tuin staan.
Genietend wat er zo om me heen gebeurd.dit jaar zijn er weer heel veel ganzen in t veld.
Ze maken met hun gegak en gemurmel een soort eentonige ondertoon, soms onderbroken door t verschrikt opvliegen. Het versterkt t voorjaars-gevoel, dit geluid hoort daarbij.
op mn tuitafel staat een schaal met tête a tête narcisjes te stralen, overgehouden van vorig jaar.ik word daar helemaal vrolijk van als ik daar doorheen naar buiten kijk.
Ik had een schaal met uitgebloeide bolletjes al in t afsterf hoekje gezet, maar nu waren er toch een paar ienie-mienie druifjes en narcisjes weer uitgekomen. dat verdient dan een vaas en een plekje in t oog op tafel, in dit geval een borrelglaasje
