Na de schaduw / bostuin aan de noordkant was deze zomer ook de tuin op het zuiden aan de beurt. Inmiddels was ik weer een beetje vertrouwd geraakt met de kaalslag op het noorden om de andere kant aan te durven, want ook daar op het zuiden zouden er gevoelige botanische klappen vallen; van onze tuinposter was namelijk bijna niets meer te zien. Het zag er eigenlijk best wel aantrekkelijk uit; ik houd wel van een beetje gloomy en het had wel wat jungle-achtigs, maar ik moest me door hele lagen planten en struiken werken om ergens water te kunnen geven. En als ik de tuin gesproeid had, kon ik met geen mogelijkheid meer droog de spullen ophalen. De blauwe regen had jarenlang vrij spel gehad en ook het klimroosje ‘Climbing Pompon de Paris’ had zich niet onbetuigd gelaten, om nog maar te zwijgen van de bramen, haagwindes en wat al niet meer. In een week tijd heb ik aan twee zijden van de schutting de zuidkant opgeschoond, genoeg voor vier kliko’s. Onze drinkschaal is weer beter zichtbaar en bereikbaar.
Eind deze maand / begin oktober worden de rozen op de rest van schutting zoals ieder jaar behoorlijk teruggezet. Dan blijft alleen de pergola afscheiding tussen grofweg noord en zuid nog over. In de herfstvakantie ga ik een dappere poging wagen.
De eerst drie foto’s zijn uit 2014. De andere zijn van dit jaar.