… een combinatie van wit en geur
Sommige mensen houden gewoon niet van wit in de tuin. Prima. Ik houd niet van oranje. En van rood ook niet. De enige vaderlandse driekleur in onze tuin kwam ook dit jaar niet ‘uit’ de grond. De azalea ‘Rosalind’, toch altijd goed voor flink boeket rozerood, was al uit de bloei voordat Iris sibirica ‘Caesar’ haar blauwe ogen opsloeg. Ook het vingerhoedskruid dat jarenlang de witte baan in het tuinvaandel met haar zaailingen verzorgde, heeft waarschijnlijk bezoek gekregen van op purper beluste of volstrekt kleurenblinde hommels, want de nieuwe planten zijn alles behalve wit.
Maar zoals gezegd: sommigen houden niet van wit. Tja, zij hebben gewoon nooit de witte tuin van Sissinghurst Castle bezocht. Of de witte borders van Ton ter Linden in Ruinen gezien. Laat staan gelopen in de junisneeuw die de klimroos ‘Sanders White Rambling Rose’ laat dwarrelen. Sommigen houden niet van wit. Punt. Mijn vrouw eigenlijk ook niet totdat…
… totdat ze de Styrax japonicus in bloei zag in onze knollentuin. Onvoorstelbaar rijk bloeiend, onmogelijk en geurend naar een veld met wilde orchideeën en niet te beschrijven in een log. Volkomen anders dan de bedwelming van de Blauweregen die weleens vergeleken wordt met een breed uitgestoelde operadiva die te ruim met de verstuiver gewerkt heeft. Nee. De fijne geur van Styrax japonicus – die ook wel Japanse sneeuwklokjesboom wordt genoemd – brengt ons moeiteloos terug naar de heuvelachtige weiden van Cyprus toen we jong(er) waren. Heerlijk. Het is een struik met – zoals de naam al zegt – sneeuwklokjesachtige bloemen en een pagode groeivorm. Zeer geschikt voor iedereen die zijn tuin een Japans tintje wil geven. Wordt hooguit zo’n 4 meter hoog. Nou daar is hij aardig naar op weg. Het is wel een boompje dat permanent dorst heeft. In 2009, ook al zo’n hete zomer en voorjaar, verdroogde de bloemknoppen. In 2010 was er enig herstel en in 2011 werd met vele emmers water onze Japanse sneeuwklokjesboom weer helemaal de oude, zoals dat ook dit jaar weer lukte. Hij heeft wel wat weg van de ‘gewone’ sneeuwklokjesboom, Halesia carolina, maar de bloemen zijn naast iets groter ook beslist sierlijker en de bloemblaadjes staan wat verder open. Van onder bekeken lijken de bloemen van de Styrax wel een beetje op de helaas niet winterharde, klimmende aardappel, Solanum jasminoides ´Album´.
Let op: voor een beetje struik/boompje moet je zeker 50 euro neertellen. Ik vind hem ongelooflijk moeilijk te fotograferen. Hij staat gewoon niet stil en al het minste zuchtje wind neemt de bloemen mee op zijn vlucht. En hun geur. Wie verslingerd raakt aan wit, ontdekt steeds meer fraais, terwijl het zich ook nog eens zo gemakkelijk laat combineren. Bij ons in de tuin wuiven genoeg witte zakdoekjes, toch willen ze allemaal dat ik blijf. Ze weten maar al te goed, dat als ik ze geen water geef, ze kunnen verdorren.
Eerste twee foto’s zijn van de de laatste twee zijn van de Halesia
Bijgaand een filmpje op YouTube. Jammer vind ik dat na het uploaden (of comprimeren?) de kwaliteit van dit filmpje zo is terug gelopen of doe ik iets fout?
https://youtu.be/p5YsQIYynLg
