Hoe gaat het met Koes? Nou, geen kuikentjes met Pasen. Nog even wachten dus op ons eendenbroedsel. Maar Koes is voor ons al wel te volgen op TV. Sinds drie weken zit Koes honkvast op haar nest als een theemuts op zeker 13 bijna voorgekookte eitjes. (Op de foto de eerste 9.) Koes heeft de eindsprint ingezet, met een enorme bijna bontkraag van donsveertjes. Co komt af en toe, zit een beetje troosteloos buurten op de dakrand. Nog even geduld oude rakker. Straks zijn jullie weer compleet. De jongen van de tortels zijn allang uitgevlogen. Nu snap ik waarom ze zo’n slordig nest maken. Die anderhalve takjes worden door de poep van de jongen aan elkaar gekit tot een heus bouwwerk. Om de beurten zitten ze me met hun koppie naar voren heel lelijk aan te kijken. Een enkele kijken ze recht vooruit. Een nieuwe nestpoging heb ik ontmoedigd, want bij het krieken van de dag zitten ze ons al wakker te koeren op de vensterbank. Helaas heeft de winterkoning een ander nestplek moeten zoeken. Op het doek van de luifel is geen beste plek, zeker niet als het zo mooi weer zoals nu. Alleen de zwartkop moet zijn nest nog gaan maken, denk ik. Ik geniet enorm van zijn zang. Het priegelt verder in de tuin van jonge vogels. De eerste heggenmussen zijn uitgevlogen. De jonge merels ook. Alarm roepen van de oudervogels klinken af en aan. De eksters herinneren zich inmiddels heel levendig het geluid van de achterdeur. Bij het geluid van de klink al draaien de snavels zich naar deur om. Mijn verschijning is helemaal het startschot om er vandoor te gaan. Het tuinwerk laat ik bij op wat kleine klusjes na helemaal rusten. Rug en tijd laten weinig ruimte over om iets te doen. In ouderwetse “dia termen” heb ik wel dozen volgeschoten aan plaatjes. Ik geniet maar met mijn ogen, laat jullie af en toe meelezen over de levende have hier. De plantverhalen zijn onderweg. Fijne paasdagen verder.
