... met de eerste kleuren van het nieuwe jaar.
De weersomslag van vrijdag lonkt naar het voorjaar. Heel eerlijk ben ik geen mens voor sneeuw en ijs, tenzij ik er niet uit hoef. Maar we hadden toch fijn een paar dagen met die witte, zachte tuinsilhouetten: witte hoedjes op planten, tuintafel en stoelen, een sneeuwwit tapijt bedolven onder de stille sporen van vogelpootjes, het pikken naar de stukjes onder pindasnoeren door het roodborstje en versierd met de boorgaatjes door het petsende gedrup van de talloze ijspegelorgeltjes. Markant was het sneeuwaccent op het Elfenblad. Jammer genoeg was ik net te laat om het sneeuwbadderen van het Winterkoninkje te filmen, maar wat was dat leuk om te zien. De Buxus vervangende Kardinaalsmuts stond met zijn twee kleuren groen te pronken in de sneeuw. Inmiddels zijn de laatste knopjes van het Winterzoet opengegaan en hebben de Winterakonieten hun witte muts weer afgezet.
Dit alles is de komende week niet aan de orde net zo min als de vluchtige wereld van de ijsbloemen. Wie maakt dat nu nog mee in die goed geïsoleerde, digitaal bestuurde huizen. Gelukkig is er nog iets als een koude bak lieve mensen. Daar groeien ’s nacht de mooiste en vorstbestendige bloemen om overdag weer op te gaan in condens. De klep natuurlijk stijf dicht houden voor herhaling, want programma gemist werkt niet buiten. Iedere ochtend zijn de bloemen anders, koud verstild, maar fraai, omringd door de zwavelkopjes van de toverhazelaars die staan te springen om het voorjaar aan te strijken.
Nu de sneeuw weg gedooid is, zijn het naast de vele sneeuwklokjes de cyclamen coum die de bruine bodem weer opfleuren met de eerste knijpjes uit de tube van het voorjaars magenta. Zo begint de winterschilder heel voorzichtig de tuin in te kleuren met tinten van het voorjaarspalet. Het wordt straks gewoon weer feest dit voorjaar.
Speciaal voor iedereen die geen koude bak heeft het volgende:
zonder doek
slechts water en
een breed penseel
zo schilder ik
een onvoorstelbaar
winters tafereel
met strakke streken
breng ik water aan
op een ijskoud raam
zacht vriezen
bloemen van kristal
al naar het opengaan
een transparant boeket
als ode aan het jaargetij
bloeiend op de ruit gezet
Natuur gedicht door: wil melker
PS De enige sneeuwvlokjes in de knollentuin die niet wegdooien zijn die van de winterbloeiende Cyclamen coum ‘Ashwood Snowflake’ die niet alleen rijkbloeiend is, maar ook nog eens heerlijk geurig.
