…of blij dat de natuur wat gas terugneemt
Heel wisselende weken achter de rug, waarbij alles eerst in een soort van groeistroomversnelling kwam, maar nu met al die nattigheid en koude staat alles weer goed op de rem. Het voordeel is dat we langer van de bloei kunnen genieten bijvoorbeeld van de Azalea mollis ‘Rosalind’, terwijl de Blauweregen haar eerste krullentrossen pas net langs de schutting omlaag gooit. En vannacht voor het eerst sinds lang weer een paar graden vorst! Hier is nog géén eenjarige te bekennen en de auto hoeft morgen niet van zijn plek. Verheug me al op het laagje rijp.
Na de flinke snoei van 2022 heb ik inmiddels weer een aantal takken Blauweregen naar een paar vitale plekken in het zicht kunnen leiden. Moet er nog een foto van maken, samen met de Azalea en het klimroosje ‘Pompon de Paris’ Ik heb mijn grote pol Smilacina racemosa in stukken verdeeld. Het achtergebleven deel was daar niet blij mee, maar de twee andere pollen staan nu in de schaduw van de schutting op het zuiden te pronken en lonken naar de speelse gele Epimediums. Het opdringende Driekantig look (Allium triquetrum) is helemaal - en Arum italicum voor een groot deel gerooid; een klein deel achter een grondkering mag blijven. De meeste Alliums heb ik weggegeven, maar een klein deel staat in de voortuin afgeschermd. Ik heb nu meer ruimte voor cyclamen. Ik heb nog zelden zoveel slakken gezien als in dit voorjaar (is dat overal zo – dat praat niet gemakkelijk als je geen antwoord bij dit log kan plaatsen, maar toch.) Die slakken hebben een grote voorliefde voor het grijze uit het cyclamenblad, zeker als daar een vleugje rood bij zit.
Ook al ligt bij mij het tuinieren door het weer en tijdgebrek volledig op zijn gat, bloeit er nog steeds heel wat fraais wat me naar buiten lokt en soms op de knieën dwingt om een foto te maken. Wat te zeggen van de Wilde Hyacint? Daar had ik wel een paar natte knieën voor over. En de bloei van Japanse Esdoorn. Cyclamen repandum bloeit in de vorm aan de voet van Lonicera fragrantissima; een bladverliezende heester is een prima plek voor cyclamen. Het Venusschoentje heeft gebloeid, prachtig. Ik houd die nu al jaren in een pot, want in mijn knollen- annex slakkentuin zou die geen schijn van kans maken. Verder bloeit de Eenbes (Paris quadrifolia) en Treurklokje (Uvularia grandiflora). Dat wordt ook wel Huigkruid genoemd, maar dan “bekt’ niet lekker. Ook het Treurklokje doet zijn naam aan door het slakken geweld. Mijn blauwe Corydalis heb ik slakvrij geparkeerd.
De blikvanger van de knollentuin nu is zonder enige twijfel Amerikaanse Kornoelje (Cornus florida ‘Rubra’ of is het de ‘Cherokee Chief’?) die torent (op weg naar vier meter) boven het zeer geurende en uitgebreid bloeiende Tibetaanse Peperboompje uit.
Ik hoop gauw weer wat te melden vanuit de knollentuin.
Voor alles wat ik vergeten ben of fout heb – ik kan de geplaatste tekst, noch foto's aanpassen – stuur gerust een email naar: paldr353@gmail.com
