Een tijd lang hadden we een tuinkas op het oog. Een Janssens zou het moeten worden, degelijke kwaliteit en van een leverancier enkele kilometers verderop. Niet te groot en niet te klein, want de mogelijkheden voor een geschikte plek zijn beperkt. Bij toeval kwam er een 2e handsje te koop, dicht in de buurt, in een weiland. Maar wel in goede staat. Het was wel een dingetje om zoiets af te breken. Om glasbreuk te voorkomen moest er een busje gehuurd worden. in het lange gras ben ik wel wat boutjes en moertjes kwijt geworden dus we zullen zien of dat problemen geeft met de opbouw. Omdat het een recent model is zijn alle onderdelen nog wel te bestellen. Een dag afbreken, een dag schoonmaken en het wordt misschien wel een paar dagen voor het opbouwen. Het fundament ligt er inmiddels
Hiervoor moesten een paar rode bessenstruiken wijken, die eerst gesnoeid zijn in de takken en wortels en vervolgens tijdelijk zijn verplaatst. Op de betreffende plek kwam ik betrekkelijk weinig engerlingen tegen, misschien omdat de wortels van deze struik behoorlijk dik zijn.
De engerlingen blijven kopzorgen geven. Rododendrons laten het afweten en de pas een jaar oude horstensia’s Wims Red, zijn nu Wims brown…en kunnen op de composthoop. Veel eenjarigen redden het redelijk maar dat komt omdat er veel zaailingen zijn.
In de omgeving is de plaag zo erg dat bloemkwekers overwegen om met hun bedrijf te verhuizen (zie krantenknipsel).
Het muurleeuwenbekje heeft geen last van engerlingen. Het plantje zit vooral tussen voegen en kan ook wel aardig woekeren. Ik blijf het een leuk plantje vinden die van mei tot oktober bloeit. Ondanks zijn kleine bladeren kan hij een andere plant wel overwoekeren. Maar het teveel is gemakkelijk weg te trekken.
In mijn tufstenen muur heb ik getracht Erigeron te planten, maar deze is door de winterkou niet aangeslagen. Wel komt daar de Corydalis ochroleuca tevoorschijn met zijn roomwitte bloemen. Deze zaait zich ook gemakkelijk uit. Ik wil nog eens een blauw exemplaar bemachtigen, ze zijn erg gemakkelijk.
Een opvallende bloeier is de seringenfuchsia (paniculata), vanuit zaad gekweekt en eigenlijk te lang in een p9 potje gestaan en had er niets meer van verwacht. Het is helemaal geen fuchsia. De bloemen lijken op die van een sering en het is een kuipplant, dus ben ik benieuwd of ik ze over kan houden. Uiteindelijk kan het een struik van 2-3 meter worden.
Voor het eerst bloeit de gele japanse wasbloem, de Krengeshoma palmata. Jammer dat de bloemen wat neerwaarts hangen.
Er staan nog wat mooie dahlia’s in de bloei. De Leeuwenoor is zo goed aangeslagendat ik overweeg om volgend jaar een apart plek te combineren met oranje zinnia’s, crocosminia en Canna’s. Als het toch moet knallen..
De Knipholia Limelight is een late bloeier die er ook uit knalt. Ze staan mooi bij de blauwpaarse Strobilanthes Rankanensis en Eupatorium Coestinum.
De Mahonia eurybracteata soft caress met zijn geurende gele bloemen bloeit wel heel erg vroeg. Verder nog enkele herfstbloeiers.
Met de nieuwe tuinkas en de opgevreten planten komt er weer een uitdaging om het voor volgend jaar anders en mooier te maken!
