In haar reactie op mijn “kanten” log schreef Veris: “Maar… rukt het geel op? Wat is sterker: het fluitekruid of het gele kool of mosterdzaad? Waar een logje al niet goed voor is! Nooit over nagedacht. Gele kool of mosterdzaad, geen idee, maar het bijna eindeloze geel van de lis die ik op mijn rondjes langs het water tegenkom, was voor mij wel de aanleiding om uit mijn comfortzone van roze en blauwe pasteltinten te komen en de gele kant te belichten van de knollentuin. En het zal jullie niet verbazen dat het geel in de knollentuin zacht van aard is. Van oorsprong was onze tuin (de latere knollentuin) gebaseerd op de tuin van Madeleine van Bennekom uit Zeeland (De Kempenhof) zoals te zien is in het boek Het kleine paradijs van Elisabeth Lestrieux, ons allereerste tuinboek, geheel stuk gelezen maar inmiddels weer aangevuld met een tweede, minder versleten exemplaar uit de kringloop. In die tuin kwam ook geel voor, maar nooit te opdringerig heftig. Ik moet van onze begintuin nog ergens foto’s van hebben van ruim voor het digitale tijdperk, wellicht iets voor een later logje.
Op vele plekken in onze voor- en achtertuin staat nu de Arum italicum (marmoratum) volop te bloeien kort en hevig en niet lekker ruikend overigens. Ik heb arums en arisaema’s die duidelijker geler zijn, maar die bloeien nu nog niet, paars en purperrood die ook. Veel zacht geel is terug te vinden in de akelei ‘Chrysantha’ met inderdaad heel lange sporen. Ook enkele soorten elfenblad zijn zacht geel, waarbij de bloemetjes verdacht lijken op de muts van een paljas. Dit doen ook de zaaddozen van menig akeleitje. Nog meer geel is te vinden in het wolfsmelk en het overal onderdoor kruipende penningkruid, de wilde aardbeitjes en straks het drie-etagehoge brandkruid. De gouden kardinaalsmuts en IJslandse papavers. De gouden blush onder de regen.
Ik noem graag nog twee planten die zelfs al met hun prachtige namen het magische deel van knollentuin luister bij zetten: honinglook en mijterloof. Om met de laatste te beginnen. Welke andere wintergroene plant heeft zo’n groot palet aan pastel bloemkleuren als deze plant, die ook wel franjekelk wordt genoemd? Het is een tere barometer van de tuinziel, die groen in knop verbloeit naar zacht geel, van roze tot rood in kanten gefrutsel om tenslotte te eindigen in bruin voordat mijn snoeischaar de tuin behoedt voor een iets te ruim nakomelingschap. En dan de magie van honinglook, thuis noemden we dat bolgewas de Bulgaarse toverui. En of die kan toveren! Als de knop opengaat en het vlies afgeschoven wordt door de ontwikkelende klokjes, staan de aanstormende bloempjes op ranke stelen omhoog, zoals bij een aan Allium verwant bolgewas hoort. Als de bloemen groeien en open gaan, hangen ze als fraaie getekende klokken aan de gebogen baleinen van een zomerse parasol. Hommels zijn er dol op. Aan het eind van het bloeiseizoen rollen de bloemblaadjes zich bijna spiraalsgewijs op en de bloemstelen strekken zich weer zodat het geheel lijkt op een bosje geel-groene tulpen. Het zijn ideale planten waar je meerdere kanten mee op kan. Ook de akelei ‘Nora Barlow’ is daar eentje van, die is bleek geel, groenig en wat verlegen rozerood alsof ze bloost bij de gedachte hier beschreven te worden. Ik las ergens dat Nora de kleindochter van Darwin was. Heb je wel een beetje recht om een plant jouw naam te geven toch? Zover zal ik het niet schoppen. Tot slot nog een gloomy arum uit de knollentuin.
