…in alle kleuren en vormen
In mijn vorige log schreef ik nog over een wolk: hoe baarlijk missen we die nu. Nou die wolken zijn er gekomen…
De eerste wolk was groen, één van Halsbandparkieten luid kwetterend verzamelend in de populier van onze bijna buren. Daarna kwam geel in de laatste weken van september, niet een beetje geel, maar heel erg geel. Ik zou bijna zeggen een gouden handdruk, het afscheid van een wel heel bijzondere zomer, dit jaar toch anders dan andere jaren, sterker, heftiger, want we hebben ongelooflijk lang warm weer gehad. Nog nooit was het aantal kegels in onze Atlas ceders zo groot als dit jaar. Of dat nu komt door de milde en natte winter, wie zal het zeggen? Of dat de superdroge periode vruchtzetting bevordert voor ceders? De afgelopen weken toverde de wind uit de ceders de voorruit van de auto zo om in een maanwoestijn met luchtspiegeling, alsof ontelbare Bedoeïenen stofdoekjes waren uitgeklopt en de Sahara om de hoek lag, geen slak kwam ongespot voorbij.
Daarna kwam de regen, met Hollandse bakken tegelijk omlaag: veel kegels volgezogen met water, topzwaar omlaag tuimelend, vergeelde planten, het dak van ons huis, het pad en de stoep zuiverend. Verguld water verzamelde zich in gele slingers en repte zich krulstaartend naar de putten op de weg. Een laatste knipoog in sierlijke gele bogen. Gegroet. Wat gerochel. Gespet. Ergens fluit een heggemus zijn voorjaarse liedje. In de achtertuin rommelt een winterkoninkje. Seizoenen botsen in deze oktober week. Ik pak de bezem om de kegelbaan op te ruimen van die ware bruine wolkbreuk.
Tijd was er ook om de tuin groots aan te pakken, de afgelopen weken. Met hulp van de tuinmannen is onze tuin grotendeels gezuiverd van klimop en kunnen de muren en het houtwerk niet meer beklommen worden. Dat kostte me ieder jaar zoveel werk en onderhoud; daarnaast ben ik allergisch voor het sap van de bladeren en die stof, verschrikkelijk. Weg ermee! Maar, de palen, eenmaal ontdaan van de klimop, zagen er bij elkaar uit als een galgenveld zonder dwarsbalken en schoren - dat was geen gezicht! - en smeekten om een nieuwe bekleding. We kozen voor een wintergroen vlechtwerk van de Toscaanse Jasmijn (Trachelospermum jasminoides) en - oh luxe - maar gelijk op maat aangeschaft; soms wil je het geduld niet opbrengen om te wachten.
Onze kleine pergola over het pad langs het keukenraam sneuvelde bij het verwijderen van de klimop, zelf de buitenlamp kwam mee en ging in stukken. De staander van de pergola was al totaal verrot en de pergola stond alleen overeind door de dikke stam van de klimop. Verrassend dat er nog een loot tevoorschijn kwam van de Witte Druif (Vitis 'Vroege van der Laan'). Voor die pergola kozen we ook een groenblijver: Clematis armandii 'Apple Blossom'.
Om mijn herinneringen tastbaar te koesteren werden nog twee clematissen aangeschaft. Eén voor bij de bijkeuken waar ooit menig logje werd geschreven: Clematis 'Flammula' met vrij kleine naar anijs ruikende bloemen en een tweede, de ooit zo gekoesterde maar verloren Clematis x triternata 'Rubromarginata' voor een mooie plek achter de Sneeuwklokjesboom ‘Pink Snow Bell’ waarvan de bladkleur wat lijkt op krulsla Lollo rosso en evenals de kelkbladeren die op de zaden rusten paarsbruin zijn.
Genieten in het vooruitzicht.
Voor alles wat ik vergeten ben of fout heb – ik kan de geplaatste tekst, noch foto's aanpassen – stuur gerust een email naar: paldr353@gmail.com
